اهمیت،ضرورت،اهداف و روش تحقیق:

زیان های اقتصادی ناشی از ویروس لکه سفید در صنعت آبزی‌پروری محققان را مجبور به توسعه استراتژی‌هایی برای کنترل یا مدیریت عفونت لکه سفید و بروز بیماری نموده است. مطالعات متعددی بر روی کنترل ویروس لکه سفید انجام شده است و اقدامات کنترلی، برخی اثربخشی‌ها را برعلیه ویروس لکه سفید در شرایط آزمایشی نشان داده است. درمان با مواد شیمیایی از طریق استریلیتی و الکتروشیمی آب یشگیری مؤثری را در برابر ویروس لکه سفید در میگو نشان داده است. استفاده از بتا 1و3 گلوکان در غذای میگوی مونودون بهبود قابل توجهی را در ایمنی و بقاء پس از چالش با ویروس لکه سفید نشان داده است. پپتیدهای استحصالی از برخی ژن‌های ضدویروسی در میگوی مونودون می توانند به صورت اختصاصی به ویروس لکه سفید متصل شده و عفونت ویروسی را بلوکه نمایند. تعدیل عوامل محیطی نیز به عنوان روشی برای کنترل بیماری لکه سفید پیشنهاد شده است اگرچه که اثر اقدامات مختلف تا حدی با هم متفاوت هستند. درجه حرارت پائین آب ( 21-12 درجه سانتی‌گراد) بیماری‌زایی ویروس لکه سفید را کاهش داده و تلفات را در خرچنگ دراز آب شیرین و میگو مهار می‌کند. همچنین هیپرترمی میزان بقاء میگوهای بیمار را افزایش می‌دهد که احتمالاً از طریق تسهیل آپوپتوزیس در میگوهای سفید غربی آلوده به ویروس می‌باشد. اگرچه در بی‌مهرگان در مقایسه با مهره داران پاسخ ایمنی اکتسابی واقعی وجود ندارد، در آزمایشات نشان داده شده است که چندین فرآورده قادر به تحریک غیر اختصاصی سیستم ایمنی بی مهرگان بوده‌اند. استفاده از باکتری‌های پروبیوتیک بر پایه اصول حذف رقابتی و استفاده از محرک‌های سیستم ایمنی دو روش پیشگیری طی چندین سال اخیر بوده‌اند. و یکی از بهترین روش‌ها برای پیشگیری از بیماری ها از تحریک‌کننده‌های سیستم ایمنی میگو می­باشد. در بین محرک‌های سیستم ایمنی میگو می­توان به استفاده از عصاره گیاهان دریایی و مخمرها اشاره داشت. این تحقیق جهت بررسی فاکتورهای ایمنی و میزان بقای میگوی پاسفید غربی تغذیه شده با مخمر ساکارومایسیس سروزیهدرمقایسه با میگوهایی که از مخمر استفاده نکرده‌اند انجام گردیدبدین منظورتعداد 300قطعه میگو با وزن متوسط 30 تا 35 گرم از یک استخر پرورش میگوی چوئبده آبادانانتخاب گردید پس ازاطمینان از سلامتی، عدم وجود نکروز روی سطح بدن و بریدگی آنتن­ها ، میگوهابه مرکز تکثیر بندر امام منتقل شدند. به­مدت 5-3 روز عملیات آداپتاسیون انجام شد. بعد از مرحله آداپتاسیون، نسبت به غربالگری میگوها برای عدم وجود ویروس­هایWSSV, TSV, MBV, HPV, YHV, BP, IHHNV, IMNV و باکتری‌های ویبریو اقدام شد. پس از غربالگری، میگوها به 2 گروه (تیمار) 150 قطعه­ای (شامل 50 قطعه میگو در سه تکرار) تقسیم‌بندی ­شدند . مخمر ساکارومایسیس سروزیه (تهیه شده از مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی دانشگاه تهران) به میزان 2 گرم در 1 کیلوگرم غذا اضافه، و مورد استفاده قرار گرفت. میگوهای گروه اول (T1) به مدت 14 روز با غذای حاوی مخمر تغذیه شده و میگوهای گروه دوم (T2) با جیره معمولی و بدون مخمر تغذیه گردیدند.پس از روز چهاردهم طی روزهای 0، 3، 9، 18 و 25 از همولنف میگوهای زنده مانده نمونه گیری و میزان بازماندگی و فاکتورهای ایمنی میگوها بررسی گردید.

نتایج:

بر اساس نتایج ،میزان بقا در روزهای آزمایش از روز اول تا روز 25 در میگوهای تغذیه‌شده با غذای تجاری بدون مخمر در مقایسه با میگوهای تغذیه ‌شده با مخمر ساکارومایسیس سروزیه ، کاهش پیدا کرده ولی این میزان اختلاف معنی دار نبود . افزایش فاکتورهای ایمنی در روزهای آزمایش از روز اول تا روز 25 مشاهده و بیشترین میزان فاکتورهای ایمنیTHC،TPP،SOD،POD وPO در تیمار ی از مخمر استفاده کرده بود (T₁) ، در روز 25 آزمایش مشاهده شد. این وضعیت برای تیماری که از غذای بدون مخمر(T₂) تغذیه کرده بود، نیز صادق بوده ولی میزان آن به نسبت تیمارT₁ کمتر و با هم اختلاف معنی‌دار داشتند (05/0P<).

دستورالعمل فنی و توصیه ترویجی:

با توجه به اثرات مثبت در افزایش سیستم ایمنی میگو پس از استفاده از مخمر توصیه می شود از مخمر ساکارومایسیس سروزیه به عنوان یک تحریک کننده سیستم ایمنی به صورت مخلوط با غذا در کل دوره پرورش استفاده گردد

ویژگی مناطق کاربرد توصیه ترویجی:

مزارع تکثیر و پرورش میگوی کشور